Një ndër obligimet e besimtarit gjatë jetës së tij është edhe pendimi. Allahu në më shumë se tetëdhjetë vende në Kur’anin Famëlartë e ka ftuar njerëzimin në përgjithësi e besimtarët në veçanti që të pendohen, që të kthehen tek Ai në rrugën e paqes dhe lumturisë, në Islam.
Allahu thotë: “Thuaj: “O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së Allahut, pse Allahu i fal të gjitha mëkatet, Ai është që shumë fal dhe është mëshirues!”[2]
Edhe pse në këtë ajet thirren mëkatarët, Allahu nuk i përjashton nga mëshira e Tij të gjithë robërit e Tij sepse nuk tha “o ju mëkatarë”, por “o robërit e Mi”.
Prej emrave të bukur të Allahut është emri “Falës”. Këtë na e dëshmon ajeti kur’anor ku Allahu thotë:
“Me të vërtetë, Unë jam falës për atë që pendohet dhe beson e punon vepra të mira, e qëndron në rrugë të drejtë.”[3]
Vështirësia e kuptimit të pendimit ndodh për dy shkaqe. Jo të gjithë njerëzit janë në gjendje ta kuptojnë rëndësinë dhe pozitën e pendimit, për disa arsye:
- për shkak të injorancës
- për shkak të thatësisë së zemrave me Allahun.
Për ta kuptuar realitetin e pendimit duhet thënë se pendimi është ndalje nga mëkatet.
- Pse të pendohem?
Shumë njerëz i shtrojnë vetes pyetjen: Pse të pendohem? Kategoritë e njerëzve përballë pendimit janë këto:
- Disa nuk pendohen sepse nuk e dinë çfarë kanë bërë.
- Disa nuk binden se janë në gabim.
- Disa mendojnë se janë në të vërtetën.
Qëllimi i pendimit
Nuk ka dyshim se besimtari në jetën e tij çdo hap që bën ka synime dhe duhet ta dijë qëllimin e vet pse po e bën një gjë të tillë. Pendimi na mundëson të kthehemi në rrugën e drejtë. Por le të kthehemi tek qëllimi i ardhjes sonë në këtë botë, për t’iu përgjigj urdhrit hyjnor.
Allahu i Lartmadhërishëm thotë:
“O ju që keni besuar! Pendohuni sinqerisht te Perëndia.”[4]
Dhe:
“Të gjithë ju, o besimtarë, pendohuni te Perëndia, që të arrini shpëtimin!”[5]
Pendimi është ikje nga zullumi në shpëtim
Allahu thotë:
“E, ata që nuk pendohen, ata, me të vërtetë, janë zullumqarë.”
Zullum më i madh që njeriu i bën vetvetes është kur e ngarkon nefsin e vet me mëkate. Pra, padrejtësi është ta kundërshtosh urdhrin e Zotit dhe të vazhdosh në rrugën e mëkateve.
Gjetja e lumturisë
Shumica e njerëzve që jetojnë në botën e mëkateve jetojnë në një lumturi të imagjinuar, të rrejshme e të përkohshme. Nëse sheh një njeri i cili është duke u kënaqur me gjynahet e veta, mos u mashtro se gjynahet kanë kënaqësi, se kanë shije që të dhurojnë lumturi, por dije se zemra e tij është prishur dhe nuk ndien më asgjë reale.
Ai është sikurse kasapi, i cili derisa është brenda dyqanit nuk e ndien erën e vet, por kur del nga aty e ndien. Pendimi të mundëson të heqësh erën e gjynaheve të tua.
Ikja nga dënimi
Allahu thotë:
“Prandaj, shpejtoni tek Allahu.” [6]
- Pendimi i Fudajl ibn Ajadit
Ibn Asakiri dhe Imam Dhehebiu në “Sijer enubela” thonë: “Fudajl bin Ajadi ka qenë në fillim të jetës së tij njeri rebel i cili i pengonte njerëzit në rrugë dhe ua merrte pasurinë. Arsyeja e pendimit të tij ishte se ishte dashuruar me një femër dhe gjersa një ditë donte të kalonte murin e shtëpisë së saj, dëgjoi një zë duke lexuar fjalën e Allahut:
“A nuk është koha që besimtarëve t’u zbutet zemra kur përmendet Allahu dhe çka ka zbritur nga e vërteta (Kur’ani)…?” [7]
Kur dëgjoi këtë ajet tha: “Gjithsesi o Zoti im, ka ardhur koha!” Atë natë gjersa po qëndronte natën i zgjuar dëgjoi disa njerëz duke thënë se sonte nuk po udhëtojmë se Fudejli na del në rrugë, prandaj presim derisa të çelë sabahu. Mendoi dhe tha me veten: “Unë natën po e kaloj në gjynahe, kurse njerëzit më kanë frikë. Allahu sonte më ka sjellë në këtë vend vetëm që të pendohem. O Zoti im, sot jam penduar!”
Për këtë burrë të madh Ibn Mubareku ka thënë: “Nuk ka mbet mbi sipërfaqe të tokës njeri që njoh unë më i mirë se Fudjl ibn Ajadi ”
Dhehebiu ka thënë: “Imam, shëmbëlltyrë dhe dijetar islam”, kurse Ibn Haxheri ka thënë: “Adhurues dhe imam i madh.”
[1] Ligjëratë e datës 06/03/2015.
[2] Kur’an, Zumer: 53.
[3] Kur’an, Taha: 82.
[4] Kur’an, Tehrim: 8.
[5] Kur’an, Nur: 31.
[6] Kur’an, Dharrijat: 50.
[7] Kur’an, Hadid: 16.
Autor: Rashit Zylfiu
Seria: Pse pendimi
