Allahu thotë:
“O ju që besuat, agjërimi (saum) u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm[1].”
Kategoritë e njerëzve përballë këtij ajeti janë dy:
- Ata që i përgjigjen.
- Ata që nuk i përgjigjen.
Urtësia e ajetit
- Kujdesi i Allahut për ne
Sa butësi dhe sa urtësi ka ky ajet, edhe pse Allahu nuk është i varur e as që ka interes te ne. A nuk duhet që ne t’i hapim zemrat tona për këtë thirrje hyjnore?
- Pesha e thirrjes
Allahu thotë: “O ju që besuat…”. Vetë thirrja tregon se pas saj pason diçka me vlerë. E vetmja lidhje e afërsisë tek Allahu është iman yt. A ia vlen që njeriu të mos agjërojë për arsye të pavend?
- Fuqia e thirrjes
Allahu na thërret me këtë thirrje duke u përfaqësuar me iman. Nëse të vjen një ftesë, a nuk nxiton ta shikosh për çfarë është ajo ftesë. Përgjigjja është: -Po nxitoj!
- Ndikimi i imanit
Agjërimi është dëshmi e besimit praktik. Nëse nuk agjëron, dije se ke defekt në imanin tënd. Mbaje gjallë imanin duke agjëruar. Ti agjëron për Atë që ke besuar.
- Nuk ka kompromis
Allahu thotë: “agjërimi (saum) u është bërë obligim…”. Muslimani i konsideron ligjet e sheriatit si ligjet kosmologjike të pandryshuara. Ligji i Allahut nuk ndryshon, agjëron apo nuk agjëron ti. Nuk ka kompromis, nuk ka negociata.
- Nuk je i vetëm
Allahu thotë: “atyre që ishin para jush…”
Udhëtimi është i gjatë dhe nuk nis e as nuk përfundon me ty.
- Finalja e qartë
Allahu thotë: “kështu që të bëheni të devotshëm.”
Qëllimi final i agjërimit nuk është që ti të dobësohesh në peshë, as të fitosh peshë, por të peshohesh me iman sepse të nevojitet në udhëtimin tënd për xhenet.
Autor: Rashit Zylfiu
Burimi: rashitzylfiu.com
[1] Kur’an, Bekare: 183.
